Odszkodowania – informacje

1. WSTĘP

  1. Zasady ogólne
  2. Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka
  3. Odpowiedzialność na zasadzie winy
  4. Kwestia przyczynienia się poszkodowanego do lub zwiększenia szkody
  5. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC)

2. SZKODY RZECZOWE

  1. Odszkodowania za szkody rzeczowe
  2. Dobrowolne ubezpieczenie NNW
  3. Ubezpieczenie komunikacyjne AC

3. SZKODY OSOBOWE

  1. Pokrycie kosztów leczenia poszkodowanego i/lub kosztów pogrzebu
  2. Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę
  3. Renta odszkodowawcza z tytułu zwiększonych potrzeb
  4. Renta z tytułu utraconego dochodu
  5. Odszkodowanie za śmierć członka rodziny
  6. Renta odszkodowawcza za śmierć osoby bliskiej

1. WSTĘP

a) zasady ogólne

Zgodnie z ogólnymi zasadami prawa, kto drugiemu wyrządził szkodę obowiązany jest do jej naprawienia. W odniesieniu do posiadaczy (kierujących) pojazdów mechanicznych, doprecyzowanie tej reguły zawiera art. 436 kodeksy cywilnego (dalej: k.c.). Artykuł ten przewiduje dwa rodzaje odpowiedzialności posiadacza, a mianowicie odpowiedzialność na zasadzie ryzyka (§ 1) oraz na zasadzie winy (§ 2).

początek strony

b) Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka

Przy odpowiedzialności na zasadzie ryzyka posiadacz (kierujący) odpowiada za szkodę na osobie lub w mieniu, wyrządzona komukolwiek przez ruch pojazdu, chyba, że:

  • szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo
  • wyłącznie z winy poszkodowanego lub
  • osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Taka odpowiedzialność zachodzi na przykład w stosunku do pasażerów pojazdu.

początek strony

c) odpowiedzialność na zasadzie winy

Możliwe jest również odpowiadanie na zasadzie zawinienia, co ma miejsce w następujących wypadkach:

  • w razie powstania szkody w wyniku zderzenia się pojazdów,
  • w razie wyrządzenia szkody ruchem pojazdu osobom trzecim przewożonym w grzeczności w pojeździe sprawcy,
  • w razie powstania szkody w czasie postoju, załadunku, wyładunku pojazdu oraz garażowania,
  • w razie powstania szkody przy wsiadaniu i wysiadaniu z pojazdu.

początek strony

d) kwestia przyczynienia się poszkodowanego do lub zwiększenia szkody

W sytuacji, gdy poszkodowany zostanie uznany za osobę, która przyczyniła się do powstania szkody (np. pasażer jadący bez zapiętych pasów bezpieczeństwa), należne odszkodowanie zostanie zmniejszone proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się na zasadzie art. 362 k.c..

początek strony

e) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC)

Posiadacze, by uniknąć odpowiedzialności majątkowej (często bardzo wysokiej) za szkody wyrządzone w związku z ruchem pojazdów, a także, by ułatwić osobom poszkodowanym dochodzenie roszczeń i wypłatę należnych odszkodowań i zadośćuczynień, ubezpieczają swoje pojazdy ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Prawo przewiduje obowiązek ubezpieczenia pojazdu od odpowiedzialności cywilnej, na mocy art. 23 ustawy z 22 maja 2003 r., o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Jest to wiec odpowiedzialność gwarancyjna. Dzięki niej poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń, a nie tylko od sprawcy, który najczęściej jest osobą fizyczną.

Nie za wszystkie szkody ubezpieczyciel będzie odpowiadał za sprawcę na zasadzie gwarancyjnej. Zakład ubezpieczeń nie odpowiada za szkody:

  • polegające na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzone przez kierującego posiadaczowi pojazdu mechanicznego; dotyczy to również sytuacji, w której posiadacz pojazdu mechanicznego, którym szkoda została wyrządzona, jest posiadaczem lub współposiadaczem pojazdu mechanicznego, w którym szkoda została wyrządzona; Zgodnie jednak z tezą orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 07.02.2008 r., „Ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność gwarancyjną wynikającą z umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody na osobie wyrządzone przez kierującego pojazdem w tym także pasażerowi będącemu wraz z kierowcą współposiadaczem tego pojazdu.” Oznacza to, iż ranny jako pasażer pojazdu i nie ponoszący winy wypadkowi, ma prawo do zadośćuczynienia i odszkodowania.
  • wynikłe w przewożonych za opłatą ładunkach, przesyłkach lub bagażu, chyba że odpowiedzialność za powstałą szkodę ponosi posiadacz innego pojazdu mechanicznego niż pojazd przewożący te przedmioty;
  • polegające na utracie gotówki, biżuterii, papierów wartościowych, wszelkiego rodzaju dokumentów oraz zbiorów filatelistycznych, numizmatycznych i podobnych;
  • polegające na zanieczyszczeniu lub skażeniu środowiska.

W powyższych przypadkach ubezpieczyciel nie wypłaci odszkodowania, ale poszkodowany ma prawo zwrócić się bezpośrednio do sprawcy szkody. Posiadacz lub kierujący pojazdem, który wyrządził szkodę, może jeszcze w innych przypadkach zostać postawiony w sytuacji, w której z własnych środków będzie musiał pokrywać wartość wypłaconego odszkodowania. Dotyczy to tzw. roszczenia regresowego zakładu, kierowanego bezpośrednio do kierowcy ubezpieczonego pojazdu, w przypadku gdy:

  • wyrządził szkodę umyślnie lub w stanie nietrzeźwości
  • wszedł w posiadanie pojazdu wskutek popełnienia przestępstwa
  • nie posiadał wymaganych uprawnień do kierowania pojazdem, z wyjątkiem przypadków ratowania życia ludzkiego lub mienia albo ścigania przestępcy.

Zakład ubezpieczeń wypłaca wtedy poszkodowanemu odszkodowanie, a następnie występuje z roszczeniem regresowym zwrotnym bezpośrednio do kierowcy pojazdu.

początek strony

2. SZKODY RZECZOWE

a) odszkodowanie za szkody rzeczowe

Szkoda rzeczowa, inaczej nazywana szkodą majątkową, powstaje wówczas gdy dochodzi do uszkodzenia, utraty lub zniszczenia posiadanych dóbr materialnych.

Osoby które występują o odszkodowanie korzystając z obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku, mają prawo domagać się odszkodowania za szkody rzeczowe, jakie ponieśli w związku ze zdarzeniem.

Najczęściej spotykane szkody rzeczowe to uszkodzenie lub zniszczenie pojazdu, odzieży lub bagażu.

Szkodą rzeczową jest koszt holowania i parkowania uszkodzonego pojazdu, koszt wynajmu samochodu zastępczego (w uzasadnionych przypadkach). Należy również pamiętać, iż szkodą jest także utrata wartości rynkowej pojazdu (naprawiony samochód po wypadku ma mniejszą wartość niż przed wypadkiem).

Szkodą rzeczową jest również uszkodzenie budynków i innych rzeczy np. ogrodzenia, uszkodzenie drzew, krzewów, a także zabicie lub zranienie zwierząt.

Szkodę w pojeździe likwidator ustala jako:

szkodę częściową – gdy pojazd kwalifikuje się do naprawy (decyduje o tym wielkość szkody, a także wysokość kosztów naprawy); szkodę można likwidować na różne sposoby, a wybór sposobu należy do poszkodowanego:

  1. naprawa w warsztacie wskazanym przez zakład ubezpieczeń (to likwidacja szkody w systemie bezgotówkowym),
  2. naprawa w warsztacie wybranym przez poszkodowanego i późniejsze rozliczenie się z zakładem ubezpieczeniowym po okazaniu faktur i rachunków,
  3. sporządzenie kosztorysu naprawy, ustalenie jaka kwota jest potrzebna do wyremontowania pojazdu, po czym poszkodowany otrzymuje świadczenie odszkodowawcze bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

szkodę całkowitą – gdy łączny koszt naprawy przekracza wartość pojazdu w stanie przed wystąpieniem szkody; przy szkodzie całkowitej w pojeździe, odszkodowanie powinno umożliwić osobie poszkodowanej zakup takiego samego pojazdu, jaki został zniszczony tj. tej samej marki, tego samego roku produkcji, typu, standardu, przebiegu itd.

początek strony

b) dobrowolne ubezpieczenie NNW

Polisa NNW ubezpiecza od skutków nieszczęśliwych wypadków – nie tylko wypadków samochodowych, ale także wszelkich innych nagłych zdarzeń, które mogą spowodować trwałe pogorszenie stanu zdrowia lub utratę życia ubezpieczonego.

Polisa taka może być zawarta na okres jednego roku, bądź na krótszy okres.

Ubezpieczenia NNW mogą być zawierane indywidualnie i zbiorowo.

Polisy NNW ważne są w danym kraju. Ubezpieczyciel może również rozszerzyć ważność polisy na cały świat.

Ubezpieczenie obejmuje:

  • świadczenie z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu (do 100% kwoty ubezpieczenia),
  • świadczenie z tytułu śmierci (50% lub 100% kwoty ubezpieczenia),
  • zwrot kosztów nabycia protez i środków pomocniczych,
  • zwrot kosztów przeszkolenia zawodowego inwalidów.

W zależności od umowy ubezpieczenia może ono obejmować także:

  • zwrot kosztów leczenia,
  • zadośćuczynienie za cierpienia fizyczne.

Kwota należnego ubezpieczenia zależy ściśle od tego na jaką sumę ubezpieczenia ubezpieczony się zdecydował. Im wyższa jest kwota ubezpieczenia, tym wyższe będzie świadczenie wypłacone przez towarzystwo ubezpieczeniowe.

początek strony

c) ubezpieczenie komunikacyjne AC

Autocasco należy do grupy ubezpieczeń dobrowolnych. Zawarcie polisy zależne jest więc tylko od właściciela pojazdu zarejestrowanego w RP.

Polisa taka jest zawierana na okres jednego roku, bądź w miarę potrzeby, na krótszy okres.

Składkę ubezpieczenia opłaca się jednorazowo lub w ratach. Umowa wygasa automatycznie po zakończeniu okresu ubezpieczenia lub w momencie nieopłacenia kolejnej raty składki.

Ochroną ubezpieczeniową objęte są szkody powstałe w pojeździe i w jego wyposażeniu.

Odszkodowanie jest wypłacane w następujących wypadkach:

  • gdy uszkodzenie pojazdu nastąpiło w związku z jego ruchem lub postojem z powodu działania siły mechanicznej, gdy ubezpieczony sam ponosi winę za uszkodzenie pojazdu (np. zderzenie z innym pojazdem, osobą, innymi przedmiotami np. słupem, bramą);
  • uszkodzenie powstałe w związku ze zderzeniem ze zwierzęciem;
  • uszkodzenie spowodowane działaniem osób trzecich;
  • uszkodzenia związane z działaniem żywiołów (powódź, wybuch, pożar, opady atmosferyczne itp.);
  • kradzieży pojazdu lub jego części.

Ubezpieczyciel nie odpowiada jednak za skutki zdarzeń, jeśli kierowca prowadził pojazd bez odpowiednich dokumentów (dowód rejestracyjny, prawo jazdy) lub pod wpływem alkoholu, oraz w przypadku, gdy kierowca z nieuzasadnionych przyczyn oddalił się z miejsca zdarzenia.

Składka zależna jest od wartości samochodu. Wartość ustalana może być przez rzeczoznawcę lub na podstawie katalogu średnich wartości rynkowych pojazdów w danym okresie. Jeżeli ubezpieczany jest nowy samochód, to pod uwagę brana jest jego wartość z faktury zakupu.

początek strony

4.SZKODY OSOBOWE

a) Pokrycie kosztów leczenia poszkodowanego i/lub kosztów pogrzebu

Jeżeli w wyniku wypadku poszkodowany doznał :

  • uszkodzenia ciała
  • rozstroju zdrowia
  • lub zmarł

powinien domagać się odpowiedniego świadczenia pieniężnego tytułem odszkodowania. Odszkodowania można się domagać bezpośrednio od sprawcy zdarzenia powodującego szkodę. Jeżeli jednak sprawca posiadła polisę ubezpieczeniową od odpowiedzialności cywilnej, odpowiedniego świadczenia należy się domagać od właściwego towarzystwa ubezpieczeniowego.

Poszkodowanemu lub jego rodzinie przysługują następujące rodzaje świadczeń.

Pokrycie kosztów leczenia poszkodowanego i/lub kosztów pogrzebu.

Na podstawie art.444 §1 k.c. osoba, która doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia może się domagać pokrycia kosztów leczenia, do których zaliczamy:

  • Koszty leków, środków opatrunkowych i higienicznych
  • Koszty przyrządów rehabilitacyjnych, sprzętu ortopedycznego i protez
  • Koszty pobytu w szpitalu i zabiegów rehabilitacyjnych
  • Koszty konsultacji specjalistycznych
  • Koszty dodatkowego lub zmienionego odżywiania w okresie leczenia
  • Koszty opieki podczas leczenia i rehabilitacji
  • Koszty transportu do placówki medycznej i rehabilitacyjnej
  • Koszty dojazdu osób najbliższych do placówek medycznych w celu odwiedzin
  • Koszty przygotowania poszkodowanego do innego zawodu
  • Koszty adaptacji mieszkania np. dla osoby niepełnosprawnej

Wszelkie koszty powinny być udokumentowane np. poprzez rachunki i faktury VAT. Poszkodowany ma także prawo żądać pokrycia kosztów leczenia z góry, przed ich rzeczywistym poniesieniem. Fakt ten powinien być uprawdopodobniony np. poprzez przedłożenie rachunków i zaświadczeń o konieczności poniesienia kosztów.

Jeżeli w wyniku wypadku poszkodowany zmarł, osoba, która poniosła koszty leczenia i pogrzebu zmarłego, ma prawo domagać się ich zwrotu. Do kosztów pogrzebu zaliczamy:

  • koszty uroczystości pogrzebowej,
  • przewozu zwłok,
  • zakupu trumny, wieńców, nekrologów,
  • odzieży żałobnej,
  • miejsca na cmentarzu i wystawienia nagrobka (grobowca),
  • mszy żałobnych,
  • kremacji,
  • poczęstunku dla najbliższej rodziny.

początek strony

b) zadośćuczynienie za doznaną krzywdę

Jeżeli poszkodowany doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, na podstawie art.445 § 1 k.c. może się domagać zadośćuczynienia, które złagodzi poczucie krzywdy po wypadku, zrekompensuje cierpienia fizyczne i psychiczne oraz pomoże w przystosowaniu się do nowych warunków po wypadku. Wysokość zadośćuczynienia zależy m.in. od:

  • charakteru obrażeń,
  • indywidualnego natężenia cierpień,
  • okresu i sposobu leczenia i rehabilitacji,
  • trwałości następstw wypadku,
  • wieku, płci, stanu cywilnego,
  • wykonywanego zawodu,
  • sytuacja bytowa poszkodowanego,
  • bezradności poszkodowanego.

Proces określania wysokości zadośćuczynienia jest zawsze zindywidualizowany, powinien uwzględniać wszystkie cierpienia już doznane przez poszkodowanego, jak i te, które z dużym prawdopodobieństwem będzie odczuwać w przyszłości. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że poszkodowany nie zdaje sobie w pełni sprawy z rozmiaru krzywdy (np. dzieci lub osoby niepełnosprawne psychicznie).

Wysokość doznanej przez poszkodowanego krzywdy jest niewymierna i nie ma możliwości określenia zadośćuczynienia w sposób dokładnie odpowiadający rzeczywistości. Jednak jego wysokość nie może stanowić kwoty symbolicznej i musi przedstawiać wartość ekonomicznie odczuwalną dla osoby poszkodowanej.

Należy również pamiętać, że zadośćuczynienia może się domagać tylko za życia osoby poszkodowanej. Roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na spadkobierców tylko wtedy, gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo zostało wytoczone za życia osoby poszkodowanej.

początek strony

c) renta odszkodowawcza z tytułu zwiększonych potrzeb

Zgodnie z art. 444 §2 k.c. jeżeli w wyniku wypadku u poszkodowanego nastąpiło zwiększenie potrzeb, może on domagać się od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Ta sytuacja ma miejsce zazwyczaj , gdy poszkodowany podejmuje działania zmierzające do poprawy stanu zdrowia np.:

  • korzysta z opieki i pomocy osoby trzeciej,
  • stosuje zabiegi rehabilitacyjne,
  • stosuje specjalną dietę,
  • przyjmuje lekarstwa
  • dokonuje zakupów środków opatrunkowych i higienicznych
  • odnawia użytkowany sprzęt ortopedyczny

Poszkodowany powinien uprawdopodobnić zwiększenie potrzeb. Podstawą do przyznania renty jest szczegółowa i w miarę możliwości precyzyjna opinia lekarska, ustalająca zakres szczególnych potrzeb poszkodowanego w zakresie leczenia, rehabilitacji i zalecanego trybu życia. Opinia powinna także określać długotrwałość stanu powodującego zwiększenie potrzeb lub wręcz nieodwracalność szkody.

Jeżeli nie da się ustalić pełnego rozmiaru szkody, poszkodowanemu może zostać przyznana renta tymczasowa.

Świadczenie rentowe co do zasady wypłacane jest co miesiąc osobie poszkodowanej. Na podstawie art. 447 k.c. z ważnych powodów sąd może, na żądanie poszkodowanego, przyznać mu zamiast renty lub jej części odszkodowanie jednorazowe. W szczególności odnosi się to do sytuacji, gdy poszkodowany w wyniku wypadku stał się osobą niepełnosprawną, a przyznanie jednorazowego odszkodowania ułatwi mu wykonywanie nowego zawodu. Również strony mogą zawrzeć umowę cywilnoprawną co do kapitalizacji renty (zamiany na jednorazowe odszkodowanie).

początek strony

d) renta z tytułu utraconego dochodu

Zasada pełnej odpowiedzialności za wyrządzona szkodę, wyrażona w art. 361 §1 i 2 k.c. obejmuje odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa szkody, czyli pokrycie poniesionych strat i utraconych korzyści, jakie osiągnąłby poszkodowany, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Korzyści oznaczają przede wszystkim utratę dochodów, osiąganych przez poszkodowanego.

Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej lub zmniejszyły się widoki powodzenia na przyszłość, to może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody, odpowiedniej renty. Przyznana renta może mieć charakter czasowy, bądź zostać ustalona na czas nieokreślony (w tym dożywotnio dla poszkodowanego).

Renta powinna odpowiadać tej części zarobków, których utrata spowodowana jest przez obrażenia powypadkowe, pozostałą część dochodów poszkodowany powinien osiągać we własnym zakresie. Gdy poszkodowany częściowo niezdolny do pracy nie podejmuje pracy z powodu trudności panujących na rynku pracy, przysługuje mu wtedy prawo do wyrównania pełnej utraty dochodów. Pełna wysokość osiąganych zarobków wypłacana jest także przy stwierdzeniu pełnej niezdolności do pracy poszkodowanego.

Ustalenie wysokości renty następuje poprzez porównanie przeciętnych zarobków osiąganych przez poszkodowanego przed wypadkiem i dochodów osiąganych po wypadku. Nie ma znaczenia charakter pracy, w wyniku której poszkodowany osiągał dochody, natomiast ich wysokość musi zostać udokumentowana. W szczególności bierze się tu pod uwagę:

  • wynagrodzenie zasadnicze
  • dodatki funkcyjne
  • dodatek za wysługę lat
  • premie
  • stałe nagrody
  • wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych
  • wynagrodzenia w naturze
  • stypendia

Jeżeli poszkodowany czerpał dochody z kilku źródeł, dochody te są sumowane. W sytuacji, gdy poszkodowany nie pracował przed wypadkiem, przy ustalaniu renty z tytułu utraty zdolności do pracy bierze się pod uwagę sytuację na rynku pracy, kwalifikacje zawodowe poszkodowanego, wiek i płeć. Należy jednak pamiętać, że renta ma charakter wyłącznie kompensujący poniesioną stratę i nie może w żadnym wypadku stanowić źródła nieuzasadnionego zwiększenia dochodów.

początek strony

e) odszkodowanie za śmierć członka rodziny

Zgodnie z art. 446 § 3 k.c., jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, to najbliższym członkom rodziny zmarłego przysługuje roszczenie o stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.

Osobami najbliższymi są rodzice, rodzeństwo, dzieci oraz macocha, ojczym i przyrodnie rodzeństwo.

Przy ocenie pogorszenia się sytuacji życiowej najbliższych uwzględnia się wszelkie okoliczności mające wpływ na warunki życiowe osoby uprawnionej – stan zdrowia, wiek, stopień zaradności życiowej, warunki wychowawcze, warunki bytowe, stosunki majątkowe, perspektywy na dalsze życie. Ponadto bierze się pod uwagę pozycję zawodowa i społeczną zmarłego, w tym osiągane dochody, wykonywany zawód, zajmowane stanowisko, stosunki domowe, sprawowana opiekę nad osobami najbliższymi.

Stosowne odszkodowanie powinno uwzględniać okoliczności konkretnej sprawy i wartość ekonomiczna odszkodowania, które musi być odczuwane jako realne, adekwatne przysporzenie zarówno przez uprawnionego, jak i z obiektywnego punktu widzenia uwzględniającego ocenę większości rozsądnie myślących ludzi.

początek strony

f) renta odszkodowawcza za śmierć osoby bliskiej

Jeżeli w następstwie wypadku poszkodowany zmarł, osoby względem których ciążył na zmarłym ustawowy obowiązek alimentacyjny mogą domagać się renty od sprawcy wypadku na podstawie art. 442 §2 k.c. Prawo do renty przysługuje więc dzieciom, małżonkowi i krewnym w linii prostej. Uprawnione do roszczenia rentowego są także dzieci poczęte za życia zmarłego, lecz urodzone po jego śmierci.

Inne osoby bliskie – dalsi krewni, dzieci rodzeństwa, powinowaci, wychowankowie itd. są uprawnione do renty po zmarłym, jeżeli zmarły dostarczał im dobrowolnie i stale środków do utrzymania, a wymagają tego zasady współżycia społecznego. Pojęcie dostarczania środków utrzymania powinno być rozumiane szeroko. Dostarczanie środków utrzymania przez zmarłego może dotyczyć także kształcenia oraz leczenia. W świetle tego przepisu nie jest istotne, czy osoba bliska była na wyłącznym utrzymaniu zmarłego. Jest to fakultatywne uprawnienie do renty.

W każdym przypadku renta będzie należeć się dzieciom niesamodzielnym materialnie, niepracującemu małżonkowi lub tez małżonkowi osiągającemu znacznie niższe dochody, a śmierć współmałżonka spowoduje obniżenie się poziomu życia. Przede wszystkim zaś renta należy się małżonkowi jeżeli po śmierci poszkodowanego znajduje się w niedostatku, czyli nie może własnymi siłami zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb. Dzieci mogą również otrzymać rentę po śmierci rodzica, który nie pracował zawodowo, lecz partycypował w utrzymaniu gospodarstwa domowego, wychowaniu dzieci i zaspokajaniu ich podstawowych potrzeb.

Okres wypłaty renty uzależniony jest od długotrwałości obowiązku alimentacyjnego, ciążącego na zmarłym poszkodowanym, bierze się także potencjalny okres usamodzielnienia się dzieci zmarłego (ok. 24 rok życia). Wysokość renty uzależniona jest od sytuacji osobistej i materialnej osoby domagającej się renty odszkodowawczej.

Wysokość renty powinna być dostosowana do potrzeb uprawnionego oraz mieścić się w granicach zarobkowych i majątkowych zmarłego, przy czym bierze się pod uwagę zarobki i inne dochody, jakie zmarły mógł uzyskać, a nie rzeczywiście osiągane.

początek strony

Należy Ci się odszkodowanie!

Miałeś wypadek? Jesteś ofiarą błędów medycznych?

Bezpłatne konsultacje:
12 423 21 62

Zadzwoń

Wypełnij ankietę powypadkową

Uległeś wypadkowi? Doznałeś uszczerbku na zdrowiu?

Wypełnij ankietę